Mijn eerste week in Celjski Mladinski Center

Na een voldaan weekend in Zagreb kwam ik maandagmorgen volledig opgeladen aan in het Celjski Mladinski Center oftewel MCC. Ik had er zin in! Tadej deelde mij mee dat ik in mijn eerste week nog niet veel specifieke taken zou hebben omdat ze me eerst wat wilden laten wennen aan de omgeving en de werknemers en zo. Dat deed ik dan ook door kennis te maken met alle werknemers en vrijwilligers van MCC.

Op het centraal bureau vond ik de eerste 2 werknemers, Ivana en Špela. Ivana is verantwoordelijk voor de administratie en organiseert workshops voor kinderen. Ze is iemand die nogal strikt kan overkomen. Als je wat met haar hebt gepraat merk je dat ze helemaal niet zo strikt is en eigenlijk wel een vriendelijke meid is. Schuin tegenover Ivana zat Špela. Ze heeft dezelfde opleiding als mij gestudeerd en houdt zich in het MCC bezig met de public relations. Špela heeft me de voorbije dagen al heel wat geholpen met de uitspraak van Sloveense woorden. Soms val ik haar wel 50 keer per dag lastig met vragen over uitspraken. Ze vindt het super dat ik zo enthousiast ben om de taal te leren en dus helpt ze me graag.

In het andere bureau, dat zich aan het einde van de gang bevindt, werken Tadej en Katja. Zij zijn zowat de belangrijkste personen voor mij. Tadej omdat hij zowat een vaderrol uitvoert tegenover mij en mij wat in toom houdt (wat af en toe wel nodig is). Ik kan goed met hem praten. Hij is echt een superlieve man die enorm veel tijd en energie steekt in het centrum. Hij is voortdurend in de weer met duizend en een dingen en vindt toch iedere dag de tijd om te vragen hoe het met me gaat. Dan heb je nog Katja, mijn mentor. Al vanaf het eerste moment klikte het goed tussen ons. We merkten al snel dat we heel wat raakvlakken hadden...Beiden vegetariër, beiden een beetje gek. Grappig feit: haar lief heet Domino, inderdaad, zoals mijn allerliefste kater.

Wie hebben we dan nog? Primož (wiens naam me doet denken aan Primus, het bier. Heb hem al gezegd dat ik hem een Primus cadeau ga doen) is de manager of baas van het MCC. Ik heb hem nog niet veel ontmoet maar als we elkaar zien is hij altijd vriendelijk en vraagt hij altijd hoe het met me gaat. Hij heeft me het toekomstig appartement getoond dat zich boven het MCC bevindt. Als alles verloopt volgens plan, zou het binnen een maand woonklaar moeten zijn maar ik hoop er niet te hard op. Dan heb je ook nog Tylen. Een ietwat rare kerel die slechts enkele woorden Engels spreekt en verstaat. Met hem communiceer ik vooral dmv gebaren en eigenlijk gaat dat vrij vlot. We verstaan elkaar.