Arrival Training in Bohinjska Bistrica 17-02/21-02 * deel 1*

Nedelja
Op zondag 17 februari begon de arrival training in Bohinj. Om 12u moest iedereen in Bohinj zijn. Daarvoor moest ik dus om 7u de trein in Celje nemen. Maar, alles verliep niet echt volgens planning. Zaterdagavond was er namelijk een concert in mcc waar ik foto´s moest trekken. Het was mijn allereerste concert en ik was me echt super aan het amuseren. Iets te super. Om 1u was het concert gedaan en toen had ik de wijze beslissing moeten nemen om naar huis te gaan want ik had die dag geen tijd gehad om iets te eten en had op nuchtere maag al iets te veel alcohol in me opgenomen. Je hoort het goed. Ik HAD naar huis moeten gaan. Peter stelde voor om nog iets te gaan drinken in Klub Lokal, de lokale (en zowat de enige) dansclub hier in Celje. Ok, een drankje, dacht ik bij mezelf. Ik was nog niet moe dus waarom niet. Een Laško pivo. Een tweede. Een tequila sunrise (ik had het nog nooit geproefd, het was met appelsien en iets kaneelachtig). Mmm,wat lekker. Nee, ik heb genoeg. Ok, nog maar een. Enz...

Zoals ik al aanhaalde ging ik na het concert dus niet naar huis zoals ik had moeten doen. Het ene drankje dat ik die avond normaal zou benuttigen liep uit in verscheidene alcoholische dranken. Gevolg: Ik werd ´s morgens te laat wakker met een kater om u tegen te zeggen. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik me nog nooit zo ziek heb gevoeld. Gelukkig had ik het nummer van de trainer van de arrival training omdat hij een Belg was en Roula me zijn nummer had gegeven. Dat geluk had. Heb hem dus gebeld om te zeggen dat ik me niet zo goed voelde (vond het niet verstandig om meteen mijn katerverhaal te vermelden en het feit dat ik pas rond 6u thuis was etc.) en iets later ging zijn. ˝Geen probleem˝ was het antwoord. De uren die daarop volgden bestonden respectievelijk uit toestanden van misselijkheid, te warm, te koud, hoofdpijn, misselijkheid, te warm,... Ik denk dat iedereen me wel kan volgen.

Ipv 12u ´s middags arriveerde ik, na een treinrit van 1,5u en een busrit van 2,5u, om 21u in Bohinjska Bistrica, nog steeds in dezelfde nisselijke toestand verkerend. Henk was me buiten al aan het opwachten. Met een trekkersrugzak op mijn rug nam hij me mee naar ´Godzna Šola´, het nationale trainingcentrum voor scouts waar ik 5 dagen zou verblijven.
Ongemakkelijk. Misselijk. Met een gezicht dat geleek op dat van een lijk. Zo kwam ik de kamer binnen. Met een brede glimlach staarde ik naar allemaal onbekende gezichten. Of toch niet allemaal onbekenden. Berenger en Tiphaine lachte me toe. Berenger stelde me meteen voor aan Maarten, een vrolijk Nederlander. Na hem ontmoette ik Aurelien, die ook een Belg bleek te zijn al sprak hij Frans daar hij nabij Charleroi woont. Het ijs was gebroken. Naarmate de avond evolueerde begon ik me beter te voelen en begon ik iedereen te leren kennen. Alleen de alcohol zweerde ik die avond volledig af.

Ponedeljek
De voormiddag was gevuld met informatie over wat EVS nu precies was. Henk vertelde ons dat ieder voor zich moest bepalen wat zijn culturele cake inhield (met verschillende niveaus, een beetje zoals de pyramide van Maslow). Daarna volgde een traditionele Sloveense maaltijd. Na de lunch vergezelde ik Nina, Alicija en Tiphaine bij een wandeling in het prachtige National Park van Triglav. Voor foto´s van dit natuurwonder, ik heb er geen andere verwoording voor, moet je maar eens een kijkje gaan nemen op mijn fotosite.
De namiddag bestond uit nog meer verplichte informatie over allerhande onderwerpen die te maken had met evs. ´s Avonds hadden we een culturele avond waarin iedereen wat meer uitleg kon geven over zijn of haar eigen land. Die avond ontdekte ik heel wat weetjes over Portugal, Zweden, Spanje en Noorwegen. Na de culturele avond speelden we een spel geleid door Tiphaine en Berenger. Doel was om je team een naam of plaats te laten raden zonder gebruik te maken van sommige woorden die op een papiertje stonden. Een heel tof spel waar ik ook video opnames van heb gemaakt. Zal zien of ik ze ergens online kan zetten.

Deel 2 krijgen jullie volgende keer. Ben even leeggeschreven.