Opala...belevenissen van april

En dan zaten we al een goede 1,5 maand in Slovenië. Maar daar stopte de tijd stopte niet met lopen. De avonturen bleven mijn leven binnendringen. Een kleine samenvatting van april.

- Het eerste weekend van april werd gevierd met een heuse evs bijeenkomst in het zuidwesten van Slovenië. Eerste stop op vrijdag: Nova Gorica. Tweede stop op zaterdag: Sežana. Van Celje naar Nova Gorica. Dat zou een lange en dure treinrit worden. Een klein gloeilampje sprong aan in mijn hoofd. Waarom niet liften naar daar? Een superidee, dacht ik bij mezelf. Nu enkel nog een kompaan zoeken. Zo gezegd zo gedaan. Aurelien en ik startte onze liftreis in Celje. Het zou niet zomaar een reis van A naar B worden. Terzelfdertijd hadden 5 andere evs´ers dezelfde bestemming voor ogen. Al hadden zij wel een vervoermiddel ,zijnde een auto, ter beschikking. Met mezelf maakte ik een weddenschap. Wie zou er eerst aankomen? Geloof het of niet maar wi waren eerder daar dan hen. Met twee supersnelle liften kon dat ook niet anders. Wat waren we fier. Wij,twee Belgen,op nog geen 2,5 uur van Celje naar NG. Twee Belgen, de een van Vlaanderen,de ander van Wallonië die samen rondtrekken zonder meningsverschillen. Dit zou wel eens het begin van een docusoap kunnen worden. Met een ´happy end´ uiteraard. Ok, ik zal terug verdergaan over het weekend. Wel, het was zalig iedereen nog eens terug te zien. Eerst zelfgemaakte pannenkoeken met groentjes en kaas gegeten. Gemaakt door het Frans-Belgische trio dat zich Berenger,Aurelien en Lize noemt. Een geslaagd recept (niet het trio,al ging het goed, maar heb het hier vooral over het eten). Gevolgd door pannenkoeken met nutella of honing. Mmmmmmmmm,sem zelo dobro! Na het eten begon iedereen de benen wat meer in beweging te brengen. Het appartement van Elisabeth, Berenger en Anna werd voor even een danszaal waar iedereen zich liet gaan. De 20 liter wijn die hun mentor cadeau had gedaan zal daar wel voor iets hebben tussengezeten.

De volgende dag besloot het beste liftduo van Slovenië en omstreken het er nog eens op te wagen. Alicja en Berenger vertrokken samen met ons. Wie zou het eerst in Sežana geraken?Het zou niet gemakkelijk worden. De deelnemers kregen te maken met allerlei obstructies. Zo bleek het eenvoudiger te zijn om via het Italiaanse stadje Trieste naar Sežana te gaan. Voel je de spanning al stijgen? Berenger en Alicja hadden als eerste een auto. Maar niet getreurd, nog geen 10 minuten later was het onze beurt. Had ik al verteld over Trieste? Ja,alle geruchten die erover rondgingen waren niet gelogen. Het was een rustiek,gezellig stadje waar schoonheid en genieten centraal stond. Had ik maar niet zoveel gesprongen de avond ervoor. Dan zouden mn voeten niet zo een vreselijke pijn hebben gehad. Een strompelend ik en een opgewekte Aurelien verkenden het stadje. Na een tweetal uur hadden we lift naar Sežana. Als laatste kwamen we aan in het jeugdcentrum. Die avond kregen we een documentaire van Macedonië te zien die twee ex evs` ers hadden gemaakt tijdens hun project in Sežana. Een zeer aparte cultuur met heel wat tradities. Daarna werden stoelen en tafels aan de kant geschoven. De pingpongtafel werd tevoorschijn gehaald en het volume van de muziek ging de hoogte in. Sommige waagden zich aan een pingpongspel (met zeer veel variaties die mij vreemd waren), sommige waren aan het kaarten. Anderen verkozen liever de kickertafel en een klein groepje keek graag toe.

- Een zalige lentedag. Het weer en mijn humeur waren in een goede bui. De ideale tijd om eens
een experimenteel concertje mee te pikken. En op welke plek kan je dat beter doen dan Pekarna in Maribor. Dus sprong ik op de trein,figuurlijk,met een kaartje richting Maribor. Gelukkig was Maarten (Nederlander die zn evs in Maribor doet) zo vriendelijk geweest om mij een Nederlandse wegbeschrijving op te sturen dus na 20min was ik in Pekarna. Wat die avond volgde was iets heel apart. Ik ga de woorden goed achterwege houden. Laten we het gewoon bij apart of experimenteel houden. Maarten had dit concert georganiseerd dat `Noise Koncert´ heette. Wel, het deed zijn naam alle eer aan want wat we die avond te horen kregen was geluiden. Straatgeluiden,autogeluiden,piepgeluiden. Je kon het zo gek niet bedenken of het was er te horen. De artiesten die er optraden waren volledig bezeten door geluiden. Wel mooi om te zien vond ik. Als passiemens deelde ik hun passie voor geluiden niet maar wel de passie voor
passie. Vandaar dat ik het een toffe belevenis vond en me enorm goed heb geamuseerd met de
mariborgasten.

- Verjaardagsfeesje van David gehad, ne oldies goldies gast die voor de studentenclub van Celje,KŠOC, werkt. Goed gefeest maar wel niet de ideale dag voor het te doen. Een dinsdag en moest voor de verandering eens beginnen om 8u. O ya lele!

- Nog heel wat privelessen Nederlands gegeven aan Štefica. De veranderingen zijn steeds meer hoorbaar wat me pleziert.

- Gewerkt gewerkt gewerkt gewerkt. Ik steek mijn achterste gedeelte niet steeds de haag in hoor (dit is een uitdrukking die we gebruikten in de chiro als iemand het werk wou ontvluchten)
----------------------------------------------------------------------------
- Van 26 april tot en met 2 mei vond de allereerste youth exchange plaats in mcc. Het onderwerp was Listen To My Body. Voor de Engelse leken onder jullie. Dit onderwerp wil zeggen `Luister naar mijn lichaam ´.

Youth Exchange, de theorie ( (als je dit niet willen lezen,ga dan naar de volgende paragraaf)
Een youth exchange of jeugduitwisseling in het Ndl. is een initiatief dat wordt gesteund door de Europese Commissie (EVS valt hier trouwens ook onder) en jongeren in Europa de kans geeft om interculturele dialogen aan te gaan met elkaar over allerhande onderwerpen. Als je organisatie gekwalificeerd staat als gastorganisatie kan je zo een uitwisseling in je eigen dorp of stad laten plaatsvinden. Je dient een aanvraagformulier in bij het nationaal agentschap waarin je uitlegt wat voor uitwisseling je wil organiseren. De interculturele dialoog staat steeds centraal en als medium kan je muziek, theater, eten, dans, kunst of andere dingen gebruiken om jongeren samen te brengen.

Youth Exchange, het avontuur van het meisje dat van niets wist
Periode: zeven dagen, zes nachten.
Vier groepen: Hongarije, Tsjechië, Italië en Polen.
Een onderwerp: Luister naar mijn lichaam.
Obstakels: taal.
Het was een hete zaterdag in de stad die Celje heette. Terwijl de hitte zich over de daken verspreidde, wandelde een Belgisch meisje over de straten. Het station lag er verlaten bij. Er zaten enkele mensen in het stationscafe te genieten van een fris biertje. Een duif begon haar tocht over de sporen. Voorzichtig. En dan opeens een hoog geluid. Een fluit. Tchoeke tchoeke tchoeke tchoeke. Een trein in aantocht! Trager, traagst. Stilstand. Deuren, open u.
De ogen van het meisje schoten van links naar rechts. Screende iedere persoon. Zou het dat groepje zijn? In de verte zag ze vijf mensen lopen met een Pools vlagje in de handen. Dat kon geen toeval zijn. Met een glimlach op de mond verwelkomde ze de groep. Daarna nog 3 andere groepen. Het avontuur begon. Gedurende een week zou iedereen communiceren via zijn/haar lichaam. Eigentijdse dans, salsa,swing, straatoptredens. Het was een goed gevuld programma. En het Belgische meisje zag dat het goed was. Het was een vermoeiende week. Van veel heen en weer geloop. Met een superslechte organisatie. Met een groep van 20 mensen die voortdurend werden achtergelaten bij het meisje dat van niets wist. Haar was verteld dat ze zou helpen bij de uitwisseling. Groot was haar verbazing toen bleek dat de organisatie het steeds op een loopje zetten op kritieke momenten. Maar ze hield zich groot. Ze hield zich sterk. Ze vocht. Ze won. En niemand die het wist, die het zag. Voor zeven dagen voelde twintig mensen zich thuis in Celje. Hadden ze een supertijd. Dit was Listen To My Body.